Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) to schorzenie, które wynika ze zwężenia dróg oddechowych oraz związanego z tym utrudnionym przepływem powietrza przez płuca. Pacjenci zmagający się z tą przypadłością mają problemy z wydychaniem powietrza z płuc, a w wielu przypadkach także jego nabieraniem. Obturacja oskrzeli objawia się też dusznością, świszczącym oddechem czy uciskiem w klatce piersiowej. W Polsce z przewlekła obturacyjną chorobą płuc zmaga się nawet 2-3 mln osób.
Objawy POChP
POChP towarzyszyć mogą różne objawy. W przebiegu tej choroby występuje zwykle poranny kaszel, który prowadzi do odksztuszania plwociny. Charakterystycznym objawem jest też narastająca duszność, manifestująca się początkowo jedynie w czasie wysiłku. Z postępem choroby znacząco się nasila, utrudniając wykonywanie codziennych czynności. Diagnostykę POChP utrudnia fakt, że podobne objawy dotyczą też innych schorzeń – np. astmy. Choroba ta często jest rozpoznawana za późno, a więc w stadium uniemożliwiającym zapewnienie choremu pomocy. Konsultacja internisty zalecana jest jak najwcześniej, dlatego warto przeprowadzić ją online. Nawet jeżeli specjalista nie stwierdzi rozpoznania POChp, wystawiona przez niego erecepta pozwoli na zakup leków niwelujących przykre dolegliwości. Do objawów tej choroby zalicza się też osłabienie mięśni, zaburzenia metaboliczne, nadciśnienie płucne, osteoporozę czy anemię. Pacjent zmaga się z ograniczoną pojemnością płuc, przez co unika wysiłku fizycznego.
Diagnostyka POChP
Jako podstawowe badanie stanu płuc służy spirometria, w ramach której odbywa się pomiar ich pojemności. Do komputera wprowadzane są dane dotyczące płci, wzrostu i wieku pacjenta, co pozwala na łatwe porównanie wyników z przewidzianymi normami. Sama diagnostyka POChP przebiega względnie łatwo, a samo badanie jest nieskomplikowane. Pacjent powinien najpierw wydychać powietrze, a następnie nabrać go jak najwięcej. Do spirometru podłączony jest specjalny, jednorazowy ustnik. Powietrze należy wydychać przez 6 sekund, co pozwala na zmierzenie pojemności życiowej płuc. Określa ona największą objętość powietrza, jaką da się nabrać w płuca przy najgłębszym wdechu. Innym parametrem sprawdzanym w czasie spirometrii jest szybkość wydechu, czyli maksymalna objętość powietrza wydychanego przez pierwsza sekundę gwałtownego wydechu. Stosunek wyników do przewidzianych norm oblicza komputer. Skierowanie na to badanie może wystawić internista online, jeżeli uzna to za konieczne podczas konsultacji.
Leki na POChP
Jeżeli POChP nie znajduje się jeszcze w zaawansowanym stadium, zwykle leczenie ogranicza się do wprowadzenia aktywności fizycznej i prawidłowej diety oraz rzucenia papierosów. Zniszczone płuca nie ulegną w ten sposób samonaprawie, jednak nastąpi znaczne spowolnienie rozwoju choroby. Jeżeli jednak POChP ma bardziej zaawansowaną postać, powrót do zdrowia może być niemożliwy. Konieczne jest przyjmowanie specjalnych leków, takich jak preparaty rozszerzające oskrzela. Na takie środki musi być wystawiona erecepta, którą w formie elektronicznej może dostarczyć lekarz internista prowadzący zdalne konsultacje. W leczeniu stosuje się także preparaty podnoszące dopływ tlenu do organizmu, środki wykrztuśne ułatwiające usuwanie śluzu czy preparaty przeciwzapalne. Na większość tego typu leków wymagana jest recepta, w której otrzymaniu może pomóc konsultacja internisty.
Leczenie POChP
Jeżeli niewydolność oddechowa pogłębi się, pacjentowi trzeba podawać tlen. Nie leczy on choroby, ale spowalnia jej postęp i przynosi dużą ulgę. W przypadkach łagodniejszych tlen wdychany jest za pomocą przewodów mocowanych przy nozdrzach pacjenta. Tlenoterapię powinno się przeprowadzać minimum 15 godzin na dobę, w tym przez całą noc. W skrajnych sytuacjach możliwe jest leczenie chirurgiczne POChP, np. poprzez usuniecie zniszczonych fragmentów płuc. W ten sposób da się zmienić położenie żeber i przepony, co ułatwia choremu oddychanie. Istnieją też zabiegi przeszczepu płuc.
